De serious game zorgt voor bewustwording en verandering

The game is on

‘Dit is toch wel heel arbeidsintensief en ‘echt, werken jullie zó? Marc Seelen, chief medical information officer (cmio) en nefroloog in het UMCG, zag verbazing maar ook veel plezier op de gezichten van de directeuren, projectleiders, een dokter en een bestuurder die eind november samen kwamen om met elkaar de serious game Medisch Centrum Oost te spelen.

‘Registreren aan de bron moet ‘het nieuwe normaal’ worden, en dat vraagt naast aanpassingen in het epd ook om een andere manier van vastleggen en samenwerken in de keten.’ Marieke Hanegraaf is verantwoordelijk voor de serious game bij Registratie aan de bron. Zij vertelt dat het spel een van de middelen is om in ziekenhuizen en zorginstellingen de noodzakelijke gedrags- en cultuurverandering aan te jagen. Naast eenheid van taal en aanpassingen in de systemen belangrijke voorwaarden om van registreren aan de bron een succes te maken. ‘De game is een middel dat we ontwikkelden om deelnemers op interactieve wijze te laten ervaren welke uitdagingen bestaan rond het eenmalig vastleggen van zorginformatie in het epd, voor hergebruik. Ze worden door het spelen bewust van het belang ervan en geactiveerd om zelf een bijdrage te leveren aan de verbetering van de kwaliteit van de dossiervoering.’

De deelnemers aan de game in Groningen waren belangrijke stakeholders voor het realiseren van de UMCG-roadmap. Het samenbrengen van deze groep mensen was een initiatief van Saskia de Jong, roadmaptrekker en daarmee verantwoordelijk voor het behalen van de voor 2020 vastgestelde doelstellingen in het UMCG. De Jong speelde zelf ook mee: ‘Mijn rol was die van dokter, en ik voelde echt het ongemak van het niet goed kunnen vinden van informatie. Het zoeken bemoeilijkte mijn contact met de patiënt, en bevestigde voor mij opnieuw dat ik – in mijn echte werk – er alles aan moet doen om ict een hulpmiddel in het werkproces voor de zorgverleners te laten zijn, zodat zij zich met de patiënten kunnen bezighouden.’

Uit de comfortzone

Seelen, die de game al eerder speelde en nu spelbegeleider was, vindt het ‘uit de comfortzone’ zijn een belangrijke functie van de game. ‘Door met elkaar een spel te doen, zeggen mensen dingen die ze anders misschien niet of heel moeilijk zeggen – en dat zijn juist vaak heel informatieve zaken. De game spelen is een goede eye-opener voor mensen die niet direct in de zorg werken, maar die wel beslissingen nemen over die zorg. Ik ga de game zeker vaker inzetten, ook om zo ketens of afdelingen te helpen het verloop van hun keteninformatie te analyseren.’

Vervolgacties

Hanegraaf benadrukt dat het spel spelen niet genoeg is: ‘De meerwaarde van de game zit in de uitgebreide tussen- en nabespreking. Als een team een zogenoemde game-run aanvraagt, pluizen we eerst goed gezamenlijk met de opdrachtgever uit welk doel behaald moet worden. In de nabespreking richt de spelbegeleider zich nadrukkelijk op de vooraf gestelde doelen en hij of zij koppelt de inzichten uit de game aan concrete vervolgacties waarmee de deelnemers in hun dagelijks werk aan de slag kunnen. De begeleider levert ook een verslag op van in de game geleerde lessen, aanknopingspunten en vervolgacties. Zo maakten medewerkers van een ict-afdeling van een ziekenhuis direct afspraken met zorgverleners om samen met hen werk te maken met epd-optimalisatie.'